வான்பிசிர்க் கருவியின் பிடவுமுகை தகையக்

-
வான்பிசிர்க் கருவியின் பிடவுமுகை தகையக்
கான்பிசிர் கற்பக் கார்தொடங் கின்றே
இனையல் வாழி தோழி எனையதூஉம்
நின்துறந்து அமைகுவர் அல்லர்
வெற்றி வேந்தன் பாசறை யோரே.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

பங்காரு அடிகளார் 108 போற்றி மந்திரம்

-
ஓம் ஓம்சக்தி மைந்தா போற்றி ஓம் ஓம் ஓங்காரி மகவே போற்றி ஓம் ஓம் ஆங்காரந் தணிப்பாய் போற்றி ஓம் ஓம் ஆதிசக்தி அருளே போற்றி ஓம் ஓம் பராசக்தி பாலகா போற்றி ஓம் ஓம் பாதமலர் பணிந்தோம் போற்றி ஓம் ஓம் இச்சாசத்தி ஏந்தலே போற்றி ஓம் ஓம் கிரியாசக்திக் குமரா போற்றி ஓம் ஓம் ஞானசக்தி நாயகா போற்றி ஓம் ஓம் குடிலாசக்திக் கோவே போற்றி ஓம் ஓம் ஆதாரசக்தி அண்ணலே போற்றி ஓம் ஓம் சகஸ்ராரசக்தி சாதித்தோய் போற்றி ஓம் ஓம் கோபாலர் குலவிளக்கே போற்றி ஓம் ஓம் மீனாம்பிகைத் தவக்கொழுந்தே போற்றி ஓம் ஓம் காளிதாசன் கண்ட தமையனே போற்றி ஓம் ஓம் இலக்குமி பெருந்துணையே போற்றி ஓம் ஓம் வரலக்குமி வணங்குஞ்சோதரா போற்றி ஓம் ஓம் மாரித்தாய் பெற்ற மகவே போற்றி ஓம் ஓம் துர்க்கை காவலா  போற்றி ஓம் ஓம் துளசி சேகரா போற்றி ஓம் ஓம் ஜந்தூராள் அரவணைச்செல்வா போற்றி ஓம் ஓம் இரேணுகா உரத்தாய் போற்றி ஓம் ஓம் சக்திமந்திரம் தாங்குவாய் போற்றி ஓம் ஓம் மூலமந்திர முரசே போற்றி ஓம் ஓம் தாரகமந்திரத் தனியரசே போற்றி ஓம் ஓம் கூடுவிட்டுக் கூடுபாய்பவா போற்றி ஓம் ஓம் சூக்குமவுடற் சுதந்திரா போற்றி ஓம் ஓம் அமிழ்தக் கரமே போற்றி ஓம் ஓம் அழகு ம...
Read more

நும்மனைச் சிலம்பு கழீஇ அயரினும்

-
நும்மனைச் சிலம்பு கழீஇ அயரினும் எம்மனை வதுவை நன்மணம் கழிகெனச் சொல்லின் எவனோ மற்றே வென்வேல் மையற விளங்கிய கழலடிப் பொய்வல் காளையை ஈன்ற தாய்க்கே.
Read more

சிறைக்கோட்டம் அறக்கோட்டம் ஆக்கிய காதை

-
முதியாள் திருந்து அடி மும்மையின் வணங்கி மது மலர்த் தாரோன் வஞ்சினம் கூற 'ஏடு அவிழ் தாரோய்! எம் கோமகள் முன் நாடாது துணிந்து நா நல்கூர்ந்தனை' என வித்தகர் இயற்றிய விளங்கிய கைவினைச் சித்திரம் ஒன்று தெய்வம் கூறலும் உதயகுமரன் உள்ளம் கலங்கி பொதி அறைப் பட்டோர் போன்று மெய் வருந்தி "அங்கு அவள் தன் திறம் அயர்ப்பாய்" என்றே செங்கோல் காட்டிய தெய்வமும் திப்பியம் பை அரவு அல்குல் பலர் பசி களையக் கையில் ஏந்திய பாத்திரம் திப்பியம் "முத்தை முதல்வி அடி பிழைத்தாய்" எனச் சித்திரம் உரைத்த இதூஉம் திப்பியம் இந் நிலை எல்லாம் இளங்கொடி செய்தியின் பின் அறிவாம்' எனப் பெயர்வோன் தன்னை அகல் வாய் ஞாலம் ஆர் இருள் உண்ண பகல் அரசு ஓட்டி பணை எழுந்து ஆர்ப்ப மாலை நெற்றி வான் பிறைக் கோட்டு நீல யானை மேலோர் இன்றிக் காமர் செங் கை நீட்டி வண்டு படு பூ நாறு கடாஅம் செருக்கி கால் கிளர்ந்து நிறை அழி தோற்றமொடு தொடர முறைமையின் நகர நம்பியர் வளையோர் தம்முடன் மகர வீணையின் கிளை நரம்பு வடித்த இளி புணர் இன் சீர் எஃகு உளம் கிழிப்பப் பொறாஅ நெஞ்சில் புகை எரி பொத்தி பறாஅக் குருகின் உயிர்த...
Read more